Bolesławiec i okolice: escapade depuis Wrocław | eskapada z Wrocławia
Août | Sierpień 2020
Introduction | Wstęp
Comment vous est venue l’idée de cette escapade ?
Nous devions nous rendre à Wroclaw depuis la région de Zielona Góra en voiture. Nous voulions visiter quelque chose sur la route : Oliwia a eu l’idée de passer une nuit à Bolesławiec – ville célèbre pour sa céramique, que nous souhaitions visiter depuis longtemps – et de visiter ses alentours.
Comment avez-vous organisé votre temps ?
Nous avons visité le Musée Vivant de la Céramique (Żywe Muzeum Ceramiki) le matin en arrivant. Après avoir mangé à Bolesławiec, nous sommes partis en direction de l’Allemagne avoisinante visiter la ville frontalière de Görlitz. Nous y sommes restés moins longtemps que prévu à cause de la forte pluie qui nous est tombée dessus.
Après avoir récupéré les clés (ou plutôt les codes…) de notre appartement de location pour la nuit à Bolesławiec, nous sommes allés voir le charmant Rynek rénové ainsi que le viaduc ferroviaire de la ville Celui-ci, éclairé la nuit, est un des plus grand de ce type avec ses 35 travées et 490m de long ; un parking dédié se trouve sur la rive est du Bóbr.
Le lendemain nous nous sommes arrêtés à Jawor visiter son Église de la Paix, célèbre pour sa charpente en bois. Nous y avons été incités par un panneau posé sur le bord de l’autoroute ; nous ne l’avions pas remarquée dans nos recherches faites en amont.
Comment avez-vous préparé concrètement votre périple ?
Je détaille cela et donne de nombreuses informations pratiques dans la partie « Organiser » du blog [à venir].
Skąd pomysł na tą eskapadę?
Do Wrocławia musieliśmy dojechać samochodem z okolic Zielonej Góry. Chcieliśmy odwiedzić coś w trasie: Oliwia wpadła na pomysł, aby spędzić noc w Bolesławcu – mieście słynącym z ceramiki, które od dawna chcieliśmy odwiedzić – i zwiedzić jego okolice.
Jak zorganizowałeś swój czas?
Rano po przyjeździe odwiedziliśmy Żywe Muzeum Ceramiki. Po posiłku w Bolesławcu wyruszyliśmy do sąsiednich Niemiec, aby zwiedzić przygraniczne miasto Görlitz. Byliśmy tam krócej, niż się spodziewaliśmy z powodu ulewnego deszczu, który na nas spadł.
Po odebraniu kluczy (a właściwie kodów…) naszego wynajmowanego apartamentu na nocleg w Bolesławcu udaliśmy się na urokliwy odrestaurowany Rynek, a także na miejski wiadukt kolejowy. Jest on jeden z największych swojego typu, z swoimi 35. przęsłami i 490m długości; dedykowany parking znajduje się na wschodnim brzegu Bobru.
Następnego dnia zatrzymaliśmy się w Jaworze, aby odwiedzić słynny z swojej drewnianej budowy Kościół Pokoju. Zachęcał nas do tego znak na poboczu autostrady; nie zauważyliśmy go w naszych wcześniejszych poszukiwaniach na internecie.
Jak konkretnie przygotowałeś swoją podróż?
Opisuję to szczegółowo i podaję wiele praktycznych informacji w części bloga „Zaplanuj” [wkrótce].
Carnet de route | Dziennik podróży
J’avais remarqué à de nombreuses reprises dans des magasins de souvenirs la présence de ces bols et assiettes en céramiques fabriqués à Bolesławiec. Le motif caractéristique de ceux-là sont d’épais petits cercles blancs sur un fond bleu, un motif à la fois traditionnel et moderne selon moi. Je me suis toutefois à chaque fois abstenu d’en acheter, souhaitant visiter d’abord la ville où ils sont produits pour obtenir le droit d’en profiter.
Wielokrotnie zauważyłem w sklepach z pamiątkami obecność tych ceramicznych misek i talerzy wykonanych w Bolesławcu. Ich charakterystycznym motywem są grube małe białe kółeczka na niebieskim tle, motyw moim zdaniem zarówno tradycyjny, jak i nowoczesny. Jednak za każdym razem powstrzymywałem się od ich zakupu, chcąc najpierw odwiedzić miasto, w którym są produkowane, aby uzyskać prawo do korzystania z nich.
Il ne s’agit pas vraiment d’un musée comme on a l’habitude d’en voir ; cela s’apparente plus à une visite d’usine. Réservée de préférence à l’avance, elle s’effectue avec un guide (disponible en anglais). On découvre tout le processus de fabrication avec les nombreuses anecdotes du guide et bien sûr en observant les artisans travailler dans ce qui est l’une des plus grandes usines de la ville. Nous avons notamment été surpris d’apprendre que 80% de la production était destinée aux États-Unis, au Japon et à la Corée du Sud. Les 20% restants sont destinés au reste du monde (et pas qu’à la Pologne !)
Après la visite, qui dure une petite demi-heure, nous sommes passés à la pratique ! Bien que les ateliers soient décrits comme étant destinés aux enfants sur leur site internet, ils sont parfaitement adaptés aux adultes. Nous avions à notre disposition quatre couleurs, des dizaines de tampons différents ainsi qu’un objet à décorer (dans notre cas c’étaient des bols). Nous nous sommes vraiment amusés à les peindre : ce sont de supers souvenirs !
Comme il est nécessaire de vernir ensuite nos créations et de les mettre une dernière fois au four, nous n’avons pas pu repartir tout de suite avec. Le musée propose toutefois un service d’envoi en Pologne dans la semaine (l’envoi à l’international coûtant très cher, le musée ne le propose pas ; des entreprises spécialisées proposant ce service existent cependant).
La visite, l’atelier ainsi que la boutique de souvenirs nous ont pris deux heures.
Nie jest to zwyczajne muzeum; bardziej przypomina wycieczkę po fabryce. Wizyta (najlepiej zarezerwowana z wyprzedzeniem) odbywa się z przewodnikiem. Cały proces produkcji odkrywamy dzięki licznym anegdotom i oczywiście obserwując rzemieślników pracujących w jednej z największych fabryk w mieście. W szczególności byliśmy zaskoczeni, gdy dowiedzieliśmy się, że 80% produkcji było przeznaczone dla Stanów Zjednoczonych, Japonii i Korei Południowej. Pozostałe 20% trafiają do reszty świata (nie tylko do Polski!)
Po półgodzinnej wizycie nadszedł czas na praktykę! Mimo tego że warsztaty są opisane jako przeznaczone dla dzieci na ich stronie internetowej, idealnie nadają się dla dorosłych. Do dyspozycji mieliśmy cztery kolory, kilkadziesiąt różnych stempli oraz przedmiot do ozdobienia (w naszym przypadku były to miski). Malując je naprawdę bawiliśmy się dobrze: to wspaniałe upominki!
Ze względu na konieczność późniejszego lakierowania naszych kreacji i ostatniego wsadzenia ich do pieca, nie mogliśmy od razu z nimi wyjść. Muzeum oferuje jednak usługę spedycji do Polski w ciągu tygodnia (wysyłka międzynarodowa jest bardzo droga, muzeum jej nie oferuje, istnieją jednak wyspecjalizowane firmy oferujące tę usługę).
Wizyta, warsztat i sklep z pamiątkami zajęli nam razem dwie godziny.
Les étapes de fabrication | Etapy produkcji
Les étapes de fabrication | Etapy produkcji
FAÇONNAGE – L’objet est formé en utilisant des tours de potier avec de l’argile récupéré à proximité. Les poignées sont accrochées plus tard en utilisant de l’argile liquide en tant que colle.
Les objets subissent ensuite un premier contrôle qualité et passent au four pour consolider l’argile avant la peinture. Il est possible de réutiliser l’argile des pièces non conformes avant et après ce passage au four ; cela n’est plus possible après peinture.
KSZTAŁTOWANIE – Przedmiot jest formowany przy użyciu kół ceramicznych z gliną wydobytej w pobliżu. Uchwyty są później zawieszane za pomocą płynnej gliny jako kleju.
Następnie przedmioty przechodzą wstępną kontrolę jakości i są wsadzane do pieca w celu utrwalenia gliny przed malowaniem. Możliwe jest ponowne użycie gliny z niezgodnych części przed i po tym przejściu do pieca; po malowaniu nie jest to już możliwe.
PEINTURE – Les tampons en mousse utilisés sont taillés au laser : un intéressant mélange de tradition et modernité !
La couleur de la peinture utilisée varie au cours du processus de fabrication. En l’occurrence, le bleu est d’abord violet.
Les ouvrières sont tenues de reproduire les motifs de telle sorte qu’il ne soit pas possible de différencier deux éléments de la même collection au premier coup d’œil. Quelques légères variations sont bien sûr tolérées, mais le nombre de cercles doit partout être le même, notamment.
Les ouvrières étant payées au nombre de pièces réalisées, elles connaissent la plupart des 800 motifs existants par cœur.
MALOWANIE – Zastosowane stempelki piankowe są wycinane laserowo: ciekawa mieszanka tradycji i nowoczesności!
Kolor użytej farby zmienia się podczas procesu produkcyjnego. Na przykład niebieski jest najpierw fioletowy.
Od pracowników wymaga się odwzorowania wzorów w taki sposób, aby na pierwszy rzut oka nie można było odróżnić dwóch przedmiotów z tej samej kolekcji. Pewne niewielkie odchylenia są oczywiście tolerowane, ale w szczególności liczba okręgów musi być taka sama.
Ponieważ pracownicy otrzymują wynagrodzenie na podstawie liczby pomalowanych sztuk, większość z 800 istniejących wzorów znają na pamięć.
VERNISSAGE – Chaque objet est individuellement trempé dans du vernis. Ils deviennent alors tout blanc : on ne voit plus le motif en-dessous ! Le vernis du dessous des objets – jamais peints à cet endroit – est enlevé à l’aide d’un tapis roulant-éponge afin d’éviter qu’ils se collent à la surface sur laquelle ils sont posés dans le four (il s’agit de cette partie rugueuse située sous les objets en céramique).
Les objets sont ensuite passés une seconde et dernière fois au four.
LAKIEROWANIE – Każdy przedmiot jest indywidualnie zanurzany w lakierze. Stają się wtedy całkowicie białe: nie widać już wzoru! Lakier od spodu przedmiotów – nigdy nie malowanych w tym miejscu – usuwa się za pomocą gąbkowego przenośnika taśmowego, aby zapobiec przywieraniu ich do powierzchni, na której są umieszczane w piecu (stąd jest ta szorstka część pod przedmiotami ceramicznymi).
Przedmioty są następnie umieszczane po raz drugi i ostatni w piecu.
Avant de partir pour Görlitz, nous avons déjeuné à Bukowy Zakątek – un restaurant qui propose d’intéressantes alternatives aux plats traditionnels polonais.
Sur la route nous avons fait une brève halte pour voir le plus vieil arbre polonais, dont l’âge est estimé à 1500 ans : Cis Henrykowski, un if ! Du fait de tous les aménagements mis en place pour le maintenir en vie (vaporisation d’eau, échafaudages, bâches de protection), on pourrait dire qu’il est actuellement sous perfusion… Attention, l’arbre, très affaibli, n’est pas aussi grand que ce que l’on pourrait s’imaginer.
Przed wyjazdem do Görlitz zjedliśmy obiad w Bukowym Zakątku – restauracja, która oferuje ciekawe alternatywy do tradycyjnych polskich potraw.
Po drodze zatrzymaliśmy się na chwilę, aby zobaczyć najstarsze polskie drzewo, którego wiek jest szacowany na 1500 lat: Cis Henrykowski! Z tymi wszystkimi elementami zainstalowanymi, aby utrzymać go przy życiu (opryskiwacze, rusztowania, plandeki), można powiedzieć, że jest obecnie w kroplówce… Uważaj, drzewo, bardzo osłabione, nie jest tak duże, jak można sobie wyobrazić.
On accède à Görlitz depuis la Pologne par la ville de Zgorzelec. Dès que l’on traverse la frontière, à 45 minutes de Bolesławiec, l’atmosphère change complètement : de magnifiques immeubles s’étendent à perte de vue. Ces bâtiments, d’architecture allant du gothique à l’art nouveau en passant par le baroque, ont été miraculeusement épargnés par la Seconde Guerre Mondiale. Ce n’est pas pour rien que la ville est considérée comme étant l’une des plus belles d’Allemagne ! Il faut noter que deux tiers des bâtiments du vieux centre ont été rénovés grâce à un don anonyme de 1 million d’anciens marks (512 000 euros) reçu par la municipalité annuellement pendant 21 ans de 1995 à 2016.
Nous nous sommes simplement promenés (et perdus) dans le centre historique, de l’Obermarkt à la Peterskirche puis de la Barockhaus à la Kaufhaus. Cette dernière – fermée à notre arrivée, nous n’avons pu qu’y jeter un coup d’œil par la porte vitrée de l’entrée – a servi de décor pour le film The Grand Budapest Hotel (en l’occurrence le hall de l’hôtel !) De nombreux films célèbres ont ainsi été tournés à Görlitz ; des panneaux explicatifs se trouvent en face de la Barockhaus.
Notre visite a malheureusement été un peu gâchée par la pluie : malgré notre grand parapluie, nos pieds ont fini trempés. Nous avons tout de même pu nous abriter sous les arcades de l’Untermarkt et sous les porches de certaines demeures.
Do Görlitz dojeżdża się z Polski przez miasto Zgorzelec. Już po przekroczeniu granicy, 45 minut od Bolesławca, atmosfera całkowicie się zmienia: jak okiem sięgnąć, rozciągają się wspaniałe kamienice . Budynki te, od gotyku przez secesję po barok, zostały cudownie ocalone przez II wojnę światową. Nie bez powodu miasto uważane jest za jedno z najpiękniejszych w Niemczech! Należy zauważyć, że dwie trzecie budynków w starym centrum zostało odnowionych dzięki anonimowej darowiźnie w wysokości 1. miliona starych marek (okolo 2 miliony złotych) otrzymywanej przez gminę każdego roku przez 21 lat od 1995 do 2016 roku.
Po prostu spacerowaliśmy (i gubiliśmy się) po historycznym centrum, od Obermarkt do Peterskirche, a następnie z Barockhaus do Kaufhaus. W tym ostatnim miejscu – akurat zamkniętym jak tam byliśmy, mogliśmy tylko zajrzeć przez szklane drzwi wejściowe – kręcona była część filmu The Grand Budapest Hotel (w tym przypadku to był hol hotela!) W Görlitz nakręcono wiele znanych filmów; tablice informacyjne można znaleźć na przeciwko Barockhaus.
Nasza wizyta została niestety trochę zepsuta przez deszcz: pomimo dużego parasola, nasze stopy przemokły. Na szczęście mogliśmy się schronić pod arkadami Untermarkt i w westybulach niektórych kamienic.
Nous avons appris l’existence de cette église grâce à un panneau posé sur le bord de l’autoroute. Après une rapide vérification sur internet, nous sommes sortis de l’autoroute pour la visiter.
Nous n’avons pas été déçu ! L’extérieur du bâtiment est somme toute assez discret. En quoi cela justifie l’inscription de l’église à la Liste du Patrimoine mondial de l’UNESCO ? Nous avons eu notre réponse en entrant : son intérieur est si richement décoré , du sol au plafond, à tous les étages, que nous en sommes restés bouche bée. Malgré sa relative petite taille, l’édifice pouvait accueillir jusqu’à 5000 personnes (soit 2 fois plus que l’Opéra Bastille !) lors de prières ; il s’agit de l’un des plus grands bâtiments religieux à charpente de bois d’Europe. L’église, datant milieu du 17ème siècle, a été ainsi construite en raison des conditions imposées par l’empereur Habsbourg envers la communauté protestante : elle ne pouvait être construite en pierre et ne devait pas posséder de tour (l’actuelle a été ajoutée par la suite).
Il s’agit d’une halte à faire absolument si l’on passe par l’autoroute A4 : l’église se trouve à seulement 15 minutes de route. Des explications audio sont diffusées en continu dans plusieurs langues, dont le français.
O istnieniu tego kościoła dowiedzieliśmy się ze znaku umieszczonego na poboczu autostrady. Po szybkim sprawdzeniu w internecie zjechaliśmy z autostrady, aby ją odwiedzić.
Nie zawiedliśmy się! Budynek na zewnątrz jest dość dyskretny. Jak to uzasadnia wpisanie kościoła na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO? Po wejściu dostaliśmy odpowiedź: jej wnętrze jest tak bogato ozdobione , od podłogi do sufitu, na wszystkich piętrach, że szczęki nam padły. Mimo swojego relatywnie małego rozmiaru, budynek mógł pomieścić do 5000 osób (ponad dwa razy więcej niż sala NOSPR w Katowicach!) na modlitwy ; jest to jeden z największych budynków sakralnych z drewnianą obudową w Europie. Kościół, zbudowany w połowie XVII wieku, powstał w ten sposób ze względu na warunki narzucone społeczności protestanckiej przez cesarza habsburskiego: nie mógł być zbudowany z kamienia ani mieć wieży (obecna została dobudowana później).
Jest to obowiązkowy przystanek, jeśli podróżujesz autostradą A4: kościół znajduje się zaledwie 15 minut jazdy od niej. Objaśnienia audio są stale nadawane w kilku językach, w tym w języku francuskim.
Conclusion | Na koniec
Cette escapade à Bolesławiec et ses alentours nous a beaucoup plu à tous les deux. J’ai pour ma part adoré peindre mon propre bol au Żywe Muzeum Ceramiki. Oliwia, quant à elle, a particulièrement été sensible au charme de Görlitz et notamment son unité architecturale. Nous avons tous les deux été surpris par la très riche décoration à l’intérieur de l’Église de la Paix de Jawor.
Ces lieux, à proximité de Wroclaw, sont idéaux pour une sortie en dehors de la grande ville !
Oboje ucieszyliśmy się tą wycieczką do Bolesławca i okolic. Ze swojej strony uwielbiałem malować własną miskę w Żywym Muzeum Ceramiki. Oliwia zatem była szczególnie wrażliwa na urok Görlitz, a zwłaszcza na jego architektoniczną jedność. Oboje byliśmy zaskoczeni bardzo bogatą dekoracją wnętrza jaworskiego Kościoła Pokoju.
Te miejsca w okolicach Wrocławia są idealne na wypad poza tym dużym miastem!
